طعم تلخ خیار به دلیل ترکیبی به نام کوکوربیتاسین یا کوکوربیتاسین است.
این ماده در گوشت نارس اکثر گیاهان کدو حلوایی مانند هندوانه، خربزه، خربزه، کدو و کدو سبز و همچنین خیار وجود دارد و با رسیدن موادی که به آن طعم تلخ می دهد کاهش می یابد.
خیارهای نارس به دلیل اسید کوکوربیتاسیک طعم تلخی قوی دارند و طعم تلخ آن عمدتاً در نزدیکی ساقه و نوک آن قوی است.
معمولاً هنگام پخت خیارشور شیشه ای مهرام برای رفع این طعم تلخ، هر دو ساقه خیار را که طعم تلخ آن در آنجا متمرکز شده است، جدا می کنند.
این کوکوربیتاسین نوعی استروئید است که برای جلوگیری از حشرات و گیاهخواران از خوردن خیار ساخته شده است، بنابراین می تواند باعث مسمومیت غذایی شود زیرا برای انسان سیتوتوکسیک است.
همچنین به گروهی از مواد با طعم تلخ قوی در میان مواد شیمیایی شناخته شده تعلق دارد.
از آنجایی که این ماده بسیار سمی است، مصرف بیش از حد آن می تواند باعث مسمومیت غذایی یا حتی مرگ شود.
خیارهایی که در بازار به خوبی رشد می کنند، اگر فقط ساقه های آن را جدا کرده باشند، مضر نیستند، اما خیارهایی که گاهی کم رسیده یا در اثر خشکسالی آسیب دیده اند، غلظت بالایی از کوکوربیتاسین دارند که می تواند باعث مسمومیت غذایی شود.
خیارهای رسیده کمتر تلخ و تقریبا بی مزه هستند، اما حس سبزی کمی با طراوت دارند.
وقتی قسمت سبز هندوانه را می خورید، می بینید که لطافت بیشتری به آن اضافه می کند و مقداری ترشی آن را از بین می برد.
به نظر می رسد این تصور وجود دارد که عطر خیار رایحه ای خنک است، اما رایحه صابون یا رایحه آبی با رایحه خیار مقایسه می شود.
بنابراین، محصولات زیادی مانند صابون ها، مرطوب کننده ها و عطرها با رایحه خیار وجود دارد. به علاوه، زمانی بود که صابون خیار به عنوان یک کالای تدارکاتی در ارتش عرضه می شد، اما برخی از کارآموزان گفتند که نمی توانند از آن استفاده کنند.
با این حال، در این مورد، کیفیت صابون است که مشکل دارد، نه آلرژی.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.