لامپ‌های هالوژن مانند لامپ‌های رشته‌ای عمل می‌کنند، اما در دمای عملیاتی نسبتاً بالا عمل می‌کنند و بنابراین خروجی نور بسیار خوبی دارند.
پر کردن گاز از شکستن یا سوختن خیلی سریع فیلامنت جلوگیری می کند.
از آنجایی که آنها معمولاً با ولتاژهای نسبتاً کم و جریانهای نسبتاً زیاد کار می کنند، برای اتصال لامپ های هالوژن به شبکه برق به یک ترانسفورماتور نیاز دارید.
خروجی نور هر لامپ هالوژن چشمی به درجه حرارت رشته آن بستگی دارد.
بنابراین تلاش‌ها برای ساخت لامپ‌های رشته‌ای با بالاترین درجه حرارت ممکن در حال انجام است.
اگرچه تنگستن، که اغلب به عنوان ماده رشته ای استفاده می شود، تنها در دمای حدود 3350 درجه سانتی گراد ذوب می شود، بخشی از تنگستن در دماهای بسیار پایین تر تبخیر می شود و بر روی دیواره های داخلی سردتر لامپ ها متراکم می شود.
در نتیجه، رشته به آرامی مواد را از دست می دهد، نازک تر می شود و در نهایت می تواند ذوب شود.
لامپ های هالوژن برای مقابله با این فرآیند طراحی شده اند.
فلاسک شما با برم پر می شود. برم به گروه شیمیایی هالوژن ها تعلق دارد و به همین دلیل به آن “لامپ هالوژن” می گویند.
مانند هر لامپ رشته‌ای، وقتی لامپ هالوژن روشن می‌شود، مقداری تنگستن از فیلامنت تبخیر می‌شود.
خنک می شود و با برم ترکیب می شود و برمید تنگستن (WBr3) را تشکیل می دهد.
لامپ هالوژن به گونه ای طراحی شده است که یک مدار گاز در آن تشکیل می شود.
در نتیجه، برمید تنگستن گازی پس از مدت زمان معینی به مجاورت رشته برمی گردد و تحت تأثیر دمای بالای رشته (حدود 1400 درجه سانتی گراد) به برم و تنگستن تجزیه می شود.
در نتیجه، تنگستن همیشه به نقطه ای که در آن رها شده است بازگردانده می شود و می تواند دوباره روی رشته جمع شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.