هر مستعمره همیشه فقط یک ملکه دارد. ملکه زنبور عسل تا پنج سال عمر می کند و تنها زنبوری است که در این مدت بچه دار می شود.
جفت کندوهای خود را با استفاده از یک ماده شیمیایی فیزیولوژیکی به نام ماده ملکه کنترل می کند.
مانند کارگران، ملکه ها از سلول های تخم بارور شده بیرون می آیند.
با این حال، در تمام مرحله لاروی، آنها با غذایی به نام ژل رویال مغذی تولید شده توسط زنبورهای پرستار تغذیه می شوند و در سلول های ملکه خود پرورش می یابند.
پس از بیرون آمدن اولین ملکه زنبور عسل از قاب عسل پس از حدود 16 روز، او از یک نیش برای کشتن حریفان خود استفاده می کند.
به هر حال، در جامعه زنبورها فقط یک ملکه می تواند وجود داشته باشد.
هر روز بعد، او تا 2000 تخم بارور شده و بارور نشده را در سلول های تعیین شده مولد می گذارد.
این معادل 200000 تخم در یک فصل است.
کارگران و ملکه جدید از این تخم های بارور شده بیرون می آیند.
پهپادها از تخم های بارور نشده هستند.
ملکه علاوه بر تخم گذاری، از طریق فرمون، اتفاقات جامعه را نیز کنترل می کند.
این ماده از رفتار یادگیری کارگران پشتیبانی می‌کند، آنها را کنار هم نگه می‌دارد (حتی در هنگام عجله ازدحام)، رشد تخم‌ها را سرکوب می‌کند و ملکه‌های جدیدی را تولید می‌کند و همچنین هواپیماهای بدون سرنشین را در طول فصل تولید مثل جذب می‌کند.
هر سال ملکه راه را برای کسی که بعد از او خواهد آمد هموار می کند.
قبل از خروج از کندو با دسته ای از هزاران زنبور در آغاز تابستان، ملکه در چشمان آماده خود برای جامعه خود تخم می گذارد.
یک ملکه جدید متولد می شود.
ازدحام در یک خوشه بزرگ پر سر و صدا مستقر می شوند و به دنبال خانه جدیدی می گردند که برای زنبورداری که ازدحام را از درخت جمع می کند و کندوی جدیدی به دست می آورد نعمت بزرگی است.
اما این برای زنبورها نیز مفید است، زیرا زنبورهای عسل نمی توانند در حیات وحش بی خانمان زنده بمانند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.