ارتباط مثبت بین وضعیت اجتماعی-اقتصادی خانواده و استفاده محافظتی از کفش در میان کودکان روستایی سن مدرسه، نیاز به مداخلاتی را با هدف بهبود رفاه اجتماعی و اقتصادی خانواده‌های مبتلا به پودوکونیوز نشان می‌دهد.
وضعیت اجتماعی-اقتصادی خانواده به تنهایی استفاده منظم از کفش را تضمین نمی کند.
داشتن منابع کافی به تنهایی اقدامات پیشگیرانه بهینه در برابر پودوکونیوز را تضمین نمی کند.
مداخلاتی با هدف رسیدگی به دمپایی روفرشی غلط و افزایش انگیزه برای پوشیدن کفش نیز مورد نیاز است.
حقیقات ارتقای سلامت در رفتارهایی مانند فعالیت بدنی نشان داد که خانوارهای فقیرتر منابع موجود را برای اهداف دیگر در اولویت قرار می دهند [49،50].
این ممکن است تا حدی به این دلیل باشد که جیوه در تلویزیون قدیمی فقیر از رویکردهای فرزندپروری ارتقا دهنده سلامت کمتر با فرزندان خود به عنوان وسیله ای برای مقابله با تأثیرات استرس زا مشکلات اجتماعی-اقتصادی استفاده می کنند [51].
ارتباط آماری معنی داری نیز بین کفایت مالکیت کفش و استفاده محافظتی از کفش مشاهده شد. کودکانی که چند جفت کفش جایگزین داشتند، استفاده محافظ کمتری از کفش داشتند.
این با مطالعات کیفی قبلی که کمبود جفت کفش جایگزین را به عنوان یک عامل تعیین کننده مهم در استفاده از کفش گزارش کرده بودند، مطابقت دارد [13،14].
همچنین با مطالعات قبلی در مورد سایر رفتارها، مانند ارتباط در دسترس بودن میوه و سبزیجات در خانه با مصرف این مواد غذایی در بین کودکان [52-53] و ارتباط بین دسترسی به چوب گردو ورزشی و فعالیت بدنی در بین کودکان و نوجوانان [22].
در مطالعه حاضر، مالکیت کفش به طور مستقل احتمال استفاده منظم و بهینه از کفش را پیش‌بینی کرد.
تعامل آن با وضعیت اجتماعی و اقتصادی خانواده در استفاده محافظتی خودکار اکلیلی از کفش نیز قابل توجه بود. این نشان می دهد که کفایت مالکیت کفش در میان chi
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.